دیگر اکنون دیری و دوری ست
کاین پریشان مرد
این پریشان پریشانگرد
در پس زانوی حیرت مانده خاموش ست .
سخت بیزار از دل و دست و زبان بودن
جمله تن . چون در دریا چشم
پای تا سر چون صدف گوش ست .
لیک در ژرفای خاموشی
ناگهان بی اختیار از خویش می پرسد :
کآن چه حالی بود؟
آنچه میدیدیم و میدیدند
بود خوابی یا خیالی بود؟
خامش ای آواز خوان خامش
در کدامین پرده میگویی؟
وز کدامین شور یا بیداد؟
با کدامین دلنشین گلبانگ میخواهی
این شکسته خاطر پژمرده را از غم کنی آزاد؟
چرکمرده صخره ئی در سینه دارد او
که نشوید همت هیچ ابر و بارانش.
پهنه ور دریای او خشکید:
کی کند سیراب جود جویبارانش؟
با بهشتی مرده در دل کو سر سیر بهارانش؟
خندد اما خنده اش خمیازه را ماند.
عقده اش پیرست و پارینه
لیک دردش درد زخم تازه را ماند.
.......
م. امید
با سلام و عرض احترام به شما وبمستر گرامی
سیستم حرفه ای تبلیغات پارسیان کلیک ، شما را به فعالیت در این سیستم پیشرفته که حرفه ای ترین و معتبرترین سیستم کلیکی در ایران می باشد ، دعوت می نماید.
شما قادر خواهید بود در این سیستم با شرایط بسیار خوب ، کسب درآمد نموده و یا تبلیغات خود را در سایت اعضای سیستم به نمایش درآورده و آمار بازدید سایت خود را به شکلی باورنکردنی افزایش دهید و همچنین از خدمات ویژه اعضا استفاده نمائید.
با سپاس
ارائه توضیحات بیشتر در پایگاه :
www.parsian-click.com
خط اخر شعرتو خیلی دوست دارم...گاهی بعضی زخمها انگار همیشه تازه ان
با نسیم موافقم...ضربه کاری جانانه ای داره خط اخر